Dipak Kadu

नेहमीचा ब्लोग लिहीणारा व्यक्ती आमच्या सोबत नसल्याने ह्यावेळी ब्लॉग लिहिण्याची जबाबदारी चेतन आणि मी घेतली, कारण ऐकून लिहिण्यापेक्षा अनूभवून लिहिलेले चांगलेच नाही का ????, मित्रा दिपक, तुझ्या सारखे लिखाण आम्हाला जमणार नाही, तरी सुध्दा थोडासा आमचा प्रयत्न…… रतनगड स्वारी नंतर कोठे याचा विचार सुरू झाला. काही दिवसांत दिपकने आम्हाला सुधागड बद्दल सांगितले. मग दिवस ठरवला, वेळ ही ठरविली.  ठरलेल्या ठिकाणी मी, चेतन, सूशील, किशोर आणि जयवंत भेटलो. थोड्याच वेळात महेश गाडी घेऊन आला. गाडीत बसल्यावर चेतनने बाप्पा मोरया केला आणि आम्ही स्वप्ननगरी ला राम राम करून गाडी पाली गावच्या दिशेला लागली. पुढे काही वेळात चहाचा मुड झाला. आम्ही चहा प्यायला थांबलो. सर्व मी घरातून आणलेला चहा पियाले.  चहा तशी छान झालेली, फक्त साखर थोडी जास्त झाली. चहा पिऊन झाल्यावर गाडी पुन्हा पाली मार्गावर लागली आणि तेवढ्यात माझा डोळा लागला. मला जाग आली तेव्हा आम्ही सुधागड च्या पायथ्याशी पोहोचलो होतो. सर्वत्र अंधार पसरला होता. आम्ही सकाळ होण्याची वाट पाहू लागलो. आम्ही ६ च्या सुमारास सकाळ च्या अंधुक प्रकाशात गड चढायला सुरुवा...

आज विषय जरा वेगळा आहे...ब्लॉगच काम इकडे आहे...दिपक भाऊ अशी काम नको रे...आपण हवं तर दिवस भर सह्याद्री फिरू...पण तुझ्या सारख लिहायला जमणार नाही तरी छोटासा प्रयत्न...बघू.... सह्याद्री मध्ये प्रत्येक जण स्वतःच्या आवडीने भेटायला येत असतो इकडच्या वाऱ्याशी मैत्री करून मातीची एकरूप होऊन डोंगरवाटा तुडवत असतो....मग ही मंडळी निघतात सह्याद्रीतील घाट माथ्यावर भटकायला...कस आहे…खरा भटक्या बारा महिने सह्याद्री अनुभवत असतो म्हणूण नवीन विषय नविन भटकंती..! रतनगडाच्या आठवणी ताज्या असताना सुधागडचा माहोल हि तयार  झाला व्हाट्सअँप ग्रुप वर भराभर पोस्टीचा पाऊस पडू लागला आणि  सुधागडला जाण्याचा प्लॅन तयार झाला. नियोजनानुसार सगळे शनिवारी रात्री मी जयेश सुशिल जयवंत किशोर गांधीनगर जमलो मग काय  आमच्या हक्काचा माणूस मया आला ना विंचू SCORPIO घेऊन मग काय बाप्पाच्या जयघोषाणे गाडी मुंबापुरी वरून पालीकडे भरधाव वेगाने रवाना झाली.प्रत्येकाने आपापला कानोसा धरून टांगा पलटी करायला सुरुवात केली.काही तासांनी आम्ही जयेश भाऊनी आणलेल्या चाय साठी थांबलो. चाय ☕ छान होती भावा फक्त पुढच्या ट्रे...